Het gebeurt zelden. Maar in de Brusselse bubbel circuleert ook wel eens een woord dat aantrekkelijker klinkt dan ‘cohesie’, ‘resolutie’ of ‘passerelle-clausule’. Deze week een woord dat zelfs de dikke Van Dale haalde: ‘spitzenkandidaat’; afgeleid van het Duitse Spitzenkandidat, dat lijsttrekker betekent.
Wie wordt de spits?
In de Brusselse bubbel is de betekenis van het woord specifieker. In Van Dale lees je dat het om de lijsttrekker gaat van een fractie in het Europees Parlement (daar zijn er zeven van, lees deze Babbel), die bij winst door het Parlement als kandidaat-voorzitter van de Europese Commissie naar voren geschoven wordt.
En dat voorzitterschap, vandaag bekleed door Ursula von der Leyen, is geen onbelangrijke functie. De Europese Commissie is namelijk de enige EU-instelling die wetsvoorstellen lanceert. En heel wat nationale, Nederlandse wetgeving komt uit de EU – al zou het hardnekkige getal van tachtig procent wat overdreven zijn.
Dit moet democratischer!
Traditioneel zijn het de staatshoofden en regeringsleiders van de lidstaten (‘de Raad’) die de kandidaat-voorzitter voordragen. En wie dat wordt, bedisselen ze achter gesloten deuren. Het Europees Parlement, de enige rechtstreeks verkozen EU-instelling, mag die keuze enkel bekrachtigen. Tja, dat klinkt niet echt democratisch.
Lees deze Babbel verder op Brusselse Nieuwe