Een Europese top is altijd een gemaskerd bal. Regeringsleiders laten vooraf niet in hun kaarten kijken, sommigen arriveren met een dubbele agenda, en de taal in de slotverklaringen is per definitie bloedeloos en verhullend.
Op de top deze week in Slovenië, dat dit half jaar de EU voorzit, was het niet anders. Het werd aangekondigd als een ‘Balkantop’, om te praten over de toekomstige uitbreiding van de EU met zes Balkanlanden die al jaren in EU’s wachtkamer zitten. “Maar deze top gaat dus níet over uitbreiding”, waarschuwden EU-diplomaten doodleuk aan de vooravond van de topontmoeting.
Het is ‘Brusselse logica’ waar je als EU-watcher aan gewend raakt. Je kijkt naar een pijp met daaronder de tekst: ‘Ceci n'est pas une pipe.’
Natuurlijk vindt elke Europese leider, inclusief premier Mark Rutte, het reuzesympathiek als een lidstaat in Zuidoost-Europa zijn best doet om op te komen voor de belangen van zijn nabije buren op de Balkan – net als Slovenië organiseerden de afgelopen jaren ook Bulgarije en Kroatië tijdens hun EU-voorzitterschappen een Balkantop.
Maar telkens eindigt het met loze woorden in de trant van ‘jullie horen bij ons, we vergeten jullie niet’, en daar moeten de zes wachtkamerlanden het dan maar mee doen.
Lees deze column verder op de EU-nieuwssite Brusselse Nieuwe
