Ik buitengewoon verlegen en ik hou er niet van in de belangstelling te staan. Zodra meer dan twee ogen op mij gericht worden, en ik zit niet aan mijn vijfde biertje of wijn, breekt het angstzweet me uit en kom ik niet meer uit mijn woorden. Hoogwaardigheidsbekleders kijk ik liever niet in de ogen. Ik schud ze ook niet graag de hand. Wat moet ik in godsnaam zeggen?
We wachten.
“Je zit meer dan 5 meter van ons af voor de foto’s. Jíj hoeft de vragen toch niet te stellen?” zegt Tijn.
Waarop ik zeg: “Tja, jij vindt niéts intimiderend. Voor jou is het net alsof je met je buurman praat. Jaloersmakend.”
Nikola Dimitrov betreedt de vergaderkamer waar we met koffie klaar zitten voor het gesprek. Bij binnenkomst schudt hij onze handen. Tijdens het beleefdheidspraatje vóór het interview, blijft hij ook mij aankijken, hoewel ik geen woord zeg.
Het interview start. Ik neem de eerste foto.
Bij elke ontregelende vraag van Tijn, moet Dimitrov vrolijk grinniken, alsof hij het plezier herkent dat zijn interviewer in dat ontregelen heeft. Waarna hij een uiterst omzichtig antwoord geeft, als de tipdiplomaat waarvoor hij bekend staat.
“Wie wordt de nieuwe premier van Noord-Macedonië? Goeie bronnen in Skopje zeggen dat u dat bent”, vraagt Tijn na het interview.
“We will see… “
Fragmenten uit het interview met Dimitrov vind je terug in Tijns reportage op VPRO Bureau Buitenland. Een link in de blog Rutte naar de Balkan als Mister Yes.
