En voor de zoveelste keer ben ik beland op de eerste hulp met een oorontsteking. Al mijn hele leven ben ik een KNO-klant: altijd iets mis met keel, neus of oor. Gekmakend. In de koude wachtkamer van de 19e-eeuwse kliniek in de Hongaarse stad Pécs heb ik alle tijd om na te denken. Waarom is dit de Fül-Orr-Gégészeti Klinika, ofwel de Oor- Neus- en Keelkliniek, de ONK?
Er komt een bezorgde app binnen van Tinne, mijn Vlaamse vrouw: ‘Kunnen ze je op de NKO vandaag al helpen?’
De NKO? In Vlaanderen is het dus eerst de Neus, dan de Keel en tot slot het Oor.
Hoe veelzeggend zijn de verschillende volgordes in de afkortingen? Misschien dat ik bevangen ben door de koorts vanwege de oorontsteking, maar in een euforisch moment wordt alles me duidelijk. Natúúrlijk gaat het de Hongaar allereerst om het Oor: een auditief ingesteld volk, trots op grote componisten als Liszt en Bartók en een melodieuze taal waarin elke klemtoon of stemverheffing nauw luistert. Vandaar ONK.
En de Vlaming, altijd op zijn hoede voor de arrogante Nederlandse bovenburen en bemoeizuchtige Franstalige zuiderburen? Natuurlijk heb je dan allereerst een goeie Neus nodig om onraad te ruiken. NKO, dus.
Tot slot, de luidruchtige Nederlander en zijn KNO: de K van keel vanzelfsprekend voorop. Need I say more?
Als in de kliniek in Pécs eindelijk mijn naam wordt opgeroepen schuif ik nerveus op de behandelstoel.
‘Wat is het probleem?’, vraagt de dokter. ‘Ik heb een ontsteking in mijn fül, dus níet in mijn orr!’ zeg ik in mijn beste Hongaars. ‘Ah!’, zegt ze begripvol. ‘Een ontsteking in uw oor, dus!’
Comments